Po prvi put na Han Pijesku u poslednjih nekoliko godina, krajem aprila održan je prvi planinarski slet koji je okupio oko 60 planinara iz Rogatice, Višegrada, Zvornika, Sokoca, Bijeljine i domaćina iz Han Pijeska. Iako je proljeće odavno nastupilo na Han Pijesku zima je uveliko trajala. Kiša koja je padala od ranih jutarnjih časova za kratko se pretvorila u pravu zimsku mećavu. Do planinarskog kampa „Jazavičje rupe“ udaljenog više od deset kilometara od Han Pijeska, počele su pristizati kolone automobila i mini buseva sa učesnicima sleta.
Nakon kraćeg upoznavanja učesnika, domaćini iz planinarskog društva „Visočnik“ sa Han Pijeska upoznali su nas sa istorijatom društva, prirodnim atrakcijama ovog planinskog gradića nakon čega se krenulo na uspon na drugi po visini vrh na teritoriji opštine, na vrh Velika Igrišta smještenog na 1405 metara nadmorske visine.
Put je vodio preko snijegom prekrivenih livada, šumskih puteva, lovačkih staza duboko u visoku četinarsku šumu. S obzirom na zimske uslove kojima se možda mnogi i nisu nadali, planinari su uspješno savladavali uspone koji vode ka vrhu. Uspun je trajao gotovo tri sata sa povremenim pauzama za odmor. Pauza je za planinare idealna prilika da se sem odmora, popije i po neki gutljaj ljute rakije, pojede parče suvog mesa, odmori ali i našali, jer je ipak druženje glavni cilj ovakvih akcija.
Vjetar i snijeg nisu napuštali planinare do samoga vrha. Pauze su postajale češće kako se kolona planinara ne bi previše „rastegla“ a oni odmorniji iskoristili su priliku kako bi iz snijega uprali po koji struk sremoša, ljekovite biljke koja ukusom i mirisom potsjeća na bijeli luk. Nakon dugog hoda stiže se na sami vrh Velika Igrišta gdje se planinari tradicionalno fotografišu i nastavljaju dalje svoj put.
U povrtaku, planinari su posjetili vojničko groblje iz Prvog svijetskog rata. Vodič je ukratko objasnio istorijat bitiki s početka „Velikog rata“ na ovom području. U periodu od nešto više od mjesec dana na ovom prostoru poginulo je oko 1500 austrougrarskih i vojnika tadašnje kraljevine Jugoslavije.
Tajna podzemnog objekta G3
Na povratku ka planinarskom kampu, put je vodio do podzemnog objekta „G3“. Prema riječima vodiča ovo je jedan od tri takva objekta koje se nalaze na prostoru opštine Han Pijesak. O njihovoj gradnji malo se zna. Prema nekim informacijama, ovi vojni objekti građeni su u strogoj tajnosti u periodu od 1947. do 1949. Radove su prema nekim saznanjima izvodili ratni zarobljenici, robijaši kao i radnici iz drugih republika bivše Jugoslavije. Nadzor je vršila JNA, a sve je rađeno u strogoj tajnosti tako da ni domiciono stanovništvo nije znalo mnogo o samim radovima i svrsi ovih objekata. Iako se vrijednost radova ovih objekata mjeri milijardama dolara, objekat G3 trebao je da posluži kao rezervno sklonište i magacin, međutim, nikada nije poslužio svrsi. Na samom ulazu ističe se veliki betonski zid okružen gustom šumom. Ulaz u tunel nije odavao utisak da se unutra nalazi objekat čiji tuneli dosežu nekoliko stotina metara. Drveni podovi, vlaga na zidovima i apsolutna tišina stvarali su atmosferu kao u horor filmovima. Vodiči su nam ukratko objasnili o funkciji nekih prostorija u samom objektu, dok su prolazi ka drugim prostorijama zazidani iz bezbjednosnih razloga. Osjetno rijedak vazduh kod planinara je stvarao osjećaj neprijatnosti pa su mogi sa radošću dočekali kraj obilaska i zrake svetlosti izvan tunela. Pored ovog objekta postoje još dva objekta većih dimenzija i sline namjene ali su oni u nadležnosti OS BiH i pristu njima za nas je bio zabranjen.
Miris gulaša iz „Jazavičje rupe“
Vidno umorni, planinari su se kretali ka mjestu polaska gdje ih je čekao tradicionalno dobra gulaš. Po povratku u planinski kamp „Jazavičje rupe“, nakon dužeg predaha i ukusnog gulaša, planinari su nastavili druženje i sumirali utiske sa ovogodišnjeg uspona. Organizatori ovogodišnjeg planinarskog sleta, članovi planinarsko-ekološkog društva „Visočnik“ zahvalili su se svim planinarima koji su učestvovali na ovogodišnjoj akciji u nadi da će naredne godine akcija privući još više planinara. Kako to obično biva, druženje planinara nastevljeno je do kasno u noć uz pjesmu i zvuke gitare.
